Σκουλάκης Δημοσθένης (1939 - 2014)

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1939. Αρχικά μαθήτευσε κοντά στον Σπύρο Παπαλουκά και για ένα μικρό διάστημα με τον Φώτη Κόντογλου. Το 1958 άρχισε να παρακολουθεί το εργαστήριο του Π. Σαραφιανού, ενώ το 1959 εισήχθη στο προκαταρκτικό τμήμα της Α.Σ.Κ.Τ. με δάσκαλο το Γ. Μαυροΐδη και το 1961 στα εργαστήρια της η Σχολής με δάσκαλο το Γ. Μόραλη. Παράλληλα φοίτησε και στο εργαστήριο Σκηνογραφίας-Διακοσμητικής με δάσκαλο τον Β. Βασιλειάδη. Το 1968 ταξίδεψε στο Παρίσι και στη συνέχεια στη Βόρεια και τη Νότια Αμερική. Το 1969 επέστρεψε στην Ευρώπη, όπου έζησε και εργάστηκε μέχρι το 1974 στο Παρίσι, το Λονδίνο και το Δυτικό Βερολίνο. Οι καλλιτεχνικές και ανθρώπινες εμπειρίες από τη διαμονή του στο εξωτερικό επηρέασαν τη δημιουργική του πορεία.
Από το 1959 έως το 1984 ασχολήθηκε επαγγελματικά με τη γελοιογραφία και τιμήθηκε με το βραβείο γελοιογραφίας στο διαγωνισμό του τότε περιοδικού Ελευθεροτυπία και του Υπουργείου Τύπου. Εργάστηκε επίσης στον τομέα της διαφήμισης, ασχολήθηκε με τη σκηνογραφία, υπήρξε καλλιτεχνικός συνεργάτης σε περιοδικά και εκδόσεις τέχνης, εικονογράφησε παιδικά βιβλία. Το 1981 παρουσίασε την πρώτη του ατομική έκθεση στο Καλλιτεχνικό Πνευματικό Κέντρο Ώρα, και από το 1984 αφιερώθηκε αποκλειστικά στη ζωγραφική.
Η θεματολογία του είναι κατεξοχήν ανθρωποκεντρική με πολλά βιωματικά στοιχεία. Η κριτική διάθεση απέναντι στις κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες της δεκαετίας του ’60 και ’70, είναι άμεσα φανερή στα παλιότερα έργα του. Σύντομα επεξεργάζεται μια προσωπική εκδοχή του φωτογραφικού ρεαλισμού, αναδεικνύοντας την υποκειμενική και ποιητική διάσταση της εικόνας. Ζωγραφίζει πορτρέτα φίλων ή δημοσίων προσώπων σε συνθέσεις μεγάλων διαστάσεων, όπου συνδυάζει τη ρεαλιστική αποτύπωση με μεταφυσικά στοιχεία. Το 1990 παρουσιάζει το Αφιέρωμα στον Γιάννη Τσαρούχη και το 1995 την ενότητα Διαδρομή στον Υπόγειο, με θέμα το χώρο του ηλεκτρικού σιδηροδρόμου της Αθήνας. Τέλος, στην ενότητα Ο Τζόγος και ο Μύθος των Μορφών (2000) επιχειρεί μια κριτική προσέγγιση του μοντερνισμού, με αναφορές σε διάφορες μορφές «ρεαλισμού» και «πρωτοπορίας», μέσα από τη ζωγραφική των μεγάλων μουσείων.
Παρουσίασε το έργο του σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Το 2006 πραγματοποιήθηκε μεγάλη αναδρομική του έκθεση με τίτλο «Αναδρομική 1957-2005» στο Μουσείο Φρυσίρα και, μετά το θάνατό του, το 2015 «Μικρή αναδρομή-Στη μνήμη του» στη Γκαλερί ΠεριΤεχνών Καρτέρης. Έργα του υπάρχουν στην ΕΠΜΑΣ, στην Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων και σε πολλές άλλες Πινακοθήκες, καθώς και σε ιδιωτικές συλλογές.