Γεννήθηκε στον Πύργο Ηλείας το 1952. Σπούδασε στην ΑΣΚΤ της Αθήνας (1973-1978) με δασκάλους τους Μυταρά, Μαυροϊδη και Τέτση. Συνέχισε με ελεύθερες σπουδές στο Παρίσι (1978-1981), όπου ήρθε σε επαφή με τα σύγχρονα ρεύματα και τα μεγάλα έργα του παρελθόντος.
Από την πρώτη του ατομική έκθεση στην Αθήνα (1978, Νέες Μορφές), και κυρίως μετά το 1980, το έργο του παρουσιάζεται σε συνεχόμενες θεματικές ενότητες που έχουν ως κέντρο τον άνθρωπο και τη φύση. Οι μοναχικές φιγούρες ανδρικών ή γυναικείων κορμών μεταμορφώνονται διαρκώς, γίνονται Κένταυροι, εξελίσσονται σε Δέντρα και διεκδικούν την ένταξή τους στο χώρο-τοπίο, μέσα από μια βίαιη εξπρεσιονιστική γραφή, με αλλεπάλληλες σχεδιαστικές ή χρωματικές επεμβάσεις στην επιφάνεια των έργων. Οι εκάστοτε επιλογές του ζωγράφου (μικρά ή μεγάλα μεγέθη, σκοτεινοί ή φωτεινοί τόνοι, χρωματικές εντάσεις ή μονοχρωμίες, μικτά υλικά, εννιαίες ή διασπασμένες συνθέσεις, κλπ), αναδεικνύουν την κάθε ενότητα σαν μια διαφορετική φάση της εξελισσόμενης σχέσης φιγούρας και τοπίου, έως την επίτευξη της μεταξύ τους ισορροπίας. Πρόκειται για μια εικαστική αναζήτηση με υπαρξιακές προεκτάσεις, όπου η ζωγραφική συναντάει μερικές φορές την ψυχική διαδικασία της ποίησης (1454 Emily Dickinson, 2005).
Παράλληλα με το εικαστικό του έργο, έχει διδάξει σχέδιο και χρώμα στο Εργαστήρι Τέχνης της Χαλκίδας και στην Σχολή Βακαλό. Τα τελευταία χρόνια διατηρεί εργαστήριο στην Τήνο.
Έχει παρουσιάσει την δουλειά του σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, καθώς και στη Νέα Υόρκη (2002, Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού). Το 2008 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Άγρα το λεύκωμα Γιάννης Αδαμάκος: Ζωγραφική 1977-2007, με 180 έργα του ταξινομημένα ανά δεκαετίες. Συμμετείχε επίσης στην Α΄ Μπιενάλε της Αθήνας (Destroy Athens, 2007) και σε θεματικές εκθέσεις (1994: Η απώλεια της μορφής στο χώρο, Τα εφήμερα της τέχνης, κ.α.). Το 2013 πραγματοποιήθηκε έκθεση πρόσφατων έργων του στο Μουσείο Μπενάκη.