Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια το 1933 και εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Αθήνα το 1938. Δεκατριών ετών άρχισε να εργάζεται στο εργαστήριο του Θ. Απάρτη (1946). Το 1951 πήγε στο Παρίσι για να σπουδάσει αρχιτεκτονική, αλλά προτίμησε τη γραφιστική. Παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής με τον André Lhote, σχέδιο στην Académie de la Grande Chaumière και σύνθεση αφίσας με τον Paul Colin (1952-1955). Επιστρέφοντας στην Αθήνα, έκανε την πρώτη του ατομική έκθεση (1955, Πέην), και ξεκίνησε μαθήματα γλυπτικής στην ΑΣΚΤ με τον Μ. Τόμπρο (1955-58).
Το ενδιαφέρον του για τις γεωμετρικές δομές και τις θεμελιώδεις χρωματικές σχέσεις ενισχύθηκε, κατά τη δεκαετία του ’60, με κονστρουκτιβιστικές και μινιμαλιστικές επιρροές. Το 1976 συμμετείχε στην ομάδα «Διαδικασίες-Συστήματα», που συγκέντρωνε καλλιτέχνες με ανάλογες τάσεις. Σύντομα πέρασε σε έργα μεγάλης κλίμακας, με χρήση πολλαπλών μέσων και ποικίλων υλικών. Προς την ίδια κατεύθυνση κινήθηκε και στον τομέα του design, που τον απασχολούσε παράλληλα με το κυρίως εικαστικό του έργο. Με την πρώτη του ατομική έκθεση στο Παρίσι (1979, Denise René), καθιερώθηκε ως καλλιτέχνης με νεο-κονστρουκτιβιστικές τάσεις.
Στις επόμενες φάσεις της δουλειάς του παρουσίασε και άλλες πτυχές του έργου του, που αναφέρονται είτε σε καθαρά ζωγραφικές αναζητήσεις είτε στη σχέση μεταξύ τέχνης και καθημερινού περιβάλλοντος, με κατασκευές δύο ή τριών διαστάσεων, επίτοιχες ή εγκατεστημένες στο χώρο. To 1997, το μνημειακών διαστάσεων γλυπτό του Incontri, παρουσιάστηκε στη Βενετία, σε πλωτή εξέδρα. Το 2006 δημιούργησε το έργο Μαζαρέκο για το Σταθμό Πανόρμου του αθηναίκού Μετρό.
Διετέλεσε καλλιτεχνικός σύμβουλος του ΕΟΤ (1960-1967), ιδρυτής και διευθυντής της διαφημιστικής εταιρείας Κ&Κ (μαζί με τον F. Carabott,1962-1974), και της ΑΜΚ Αρχιτέκτονες & Σχεδιαστές (1974). Πολλές εικαστικές δημιουργίες του εμπνέονται από τα επαγγελματικά του ταξίδια σε όλο τον κόσμο (Μαρακές, Σιγκαπούρη, Manhattan, Oaxaca, Nihn Bihn, κ.ά.).
Τιμήθηκε με βραβεία στον Διεθνή Διαγωνισμό Τουριστικής Αφίσας (Λιβόρνο, 1961,1962), έξι βραβεία Rizzoli (1964-1969), Α΄ βραβείο Μπιενάλε του Brno (1972), βραβείο Γερμανικού Τύπου στην Biennale Internationale d’ Art de la Colonne Morris (Μόναχο, 1989), κ.ά., καθώς και με το Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Φοίνικα (1965), για την προσφορά του στο ελληνικό design.
Η εκθεσιακή του δραστηριότητα ήταν έντονη, εντός και εκτός Ελλάδας. Οι σημαντικότερες αναδρομικές του εκθέσεις παρουσιάστηκαν στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και στην ΑΣΚΤ (2001, 2002), στο Μουσείο Μπενάκη (Φρέντυ Κάραμποττ, Μιχάλης & Αγνή Κατζουράκη – Διαδρομές Design Routes, 2009) και στο ΜΙΕΤ (Έργα για συγκεκριμένους χώρους, 2012).