Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1934 και σπούδασε με κρατική υποτροφία στην ΑΣΚΤ (1953-1958) χαρακτική με τον Κεφαλληνό και ζωγραφική με τον Μόραλη. Συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι, επίσης με κρατική υποτροφία (ζωγραφική και γραφικές τέχνες, Ecole des Beaux Arts, Ecole des Arts Decoratifs και Ecole Estienne, 1960-1964).
Η πρώτη του ατομική έκθεση (1964, Ζυγός) περιλάμβανε λιθογραφίες και γκουάς που αναδείκνυαν τη λειτουργία του φωτός και εντάσσονταν στο κλίμα της αφαίρεσης εκείνων των χρόνων. Σύντομα το έργο του επικεντρώθηκε στην οργάνωση του εικαστικού χώρου, με ταυτόχρονη χρήση αφαιρετικών και παραστατικών στοιχείων.
Από τα χρόνια του 1970, όπως και άλλοι Έλληνες καλλιτέχνες, στρέφεται προς μια πιο ευανάγνωστη ζωγραφική, μέσω της οποίας εκφράζει έναν κοινωνικό προβληματισμό, σχολιάζοντας τις αλλοιώσεις του σύγχρονου αστικού χώρου και την καταπίεση των πολιτών (Η Πόλις, 1973). Συχνά ο σχολιασμός προκύπτει από την παράθεση εικόνων που λειτουργούν αντιστικτικά και συμβολίζουν τις αντιφατικές όψεις της πραγματικότητας. Η σχεδιαστική οξύτητα που διακρίνει την τέχνη του, τονίζεται με τη χρήση μολυβιών για την απόδοση των μορφών. Αυτό επιτρέπει στις εικόνες να λειτουργούν σαν εικαστικά γεγονότα ενώ, την ίδια στιγμή, μεταφέρουν σύνθετα νοήματα (Φανταστικά Τοπία και Νεκρές Φύσεις, 1986).
Έχει παρουσιάσει το έργο του, σε ατομικές εκθέσεις, που συνήθως αποτελούν θεματικές ενότητες. Συμμετείχε επίσης σε πολλές ομαδικές, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, καθώς και σε διεθνείς διοργανώσεις. Το 1970 κέρδισε το Β’ Βραβείο στην Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας.
Από το 1966 διδάσκει στη Σχολή Βακαλό (σήμερα Κολλέγιο Βακαλό Art and Design), της οποίας είναι διευθυντής σπουδών από το 1977 και πρόεδρος του Δ.Σ. έως σήμερα. Το 2011 ανακυρήχτηκε επίτιμος διδάκτωρ Καλών Τεχνών του βρετανικού Πανεπιστημίου του Derby.