Γεννήθηκε στον Κοσμά Κυνουρίας το 1963. Σπούδασε στην Α.Σ.Κ.Τ. της Αθήνας, κοντά στους Παναγιώτη Τέτση και Γιάννη Βαλαβανίδη (1982-87). Με υποτροφίες από το Ίδρυμα Β. και Ε. Γουλανδρή και το Ίδρυμα Αδελφών Μπάκαλα ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην Ecole Nationale Superieure des Beaux-Arts του Παρισιού (1988-1991), στο εργαστήριο του Leonardo Cremonini. Παρουσίασε την πρώτη του ατομική έκθεση το 1988 (Μέδουσα, Αθήνα).
Η τέχνη του εντάσσεται σε μια γενικότερη στροφή νέων ζωγράφων της δεκαετίας του ’80 προς την παραστατικότητα και τις παραδοσιακές τεχνικές. Στη θεματολογία του η ανθρώπινη μορφή και οι εσωτερικοί χώροι έχουν τον πρώτο λόγο, ενώ οι τοπιογραφικές απεικονίσεις είναι σπανιότερες. Οι μοναχικές του φιγούρες αναπτύσσουν μια ιδιαίτερη σχέση με το χώρο, αναδεικνύοντας τη δραματικότητα των συνθέσεων. Οι σκηνές αποκτούν μια ψυχογραφική διάσταση, καθώς τονίζονται τα ατομικά χαρακτηριστικά και η προσωπική έκφραση του μοντέλου. Το ίδιο ισχύει και για τα γυναικεία γυμνά που κυριαρχούν τα τελευταία χρόνια στη ζωγραφική του. Σε όλα του τα θέματα ο χειρισμός του χρώματος καθορίζει την ατμόσφαιρα, άλλοτε με αισθησιακές εντάσεις και άλλοτε με μια κάπως μελαγχολική διάθεση.
Συνεργάστηκε με το Κέντρο Γραμμάτων και Τεχνών Άποψη (1996–2002) και με την Ομάδα Τέχνης Σημείο, διδάσκοντας ζωγραφική (2002 έως σήμερα). Έχει λάβει σημαντικές διακρίσεις για το έργο του: Το 2001 τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών με το βραβείο «Νέος Ζωγράφος κάτω των 40 ετών» και το 2006 έλαβε τιμητική διάκριση για το σύνολο του έργου του από το Κοινωφελές Ίδρυμα «Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης».
Έχει παρουσιάσει περιορισμένο αριθμό ατομικών εκθέσεων, κυρίως στην Αθήνα, με σταθερή συνεργασία με την Αίθουσα Τέχνης Μέδουσα, αλλά και στο Παρίσι (1996) και στη Νέα Υόρκη (2004). Συμμετείχε στην έκθεση Για ένα νέο Ουμανισμό, που επιμελήθηκε η Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα στο Espace des Esselieres (Villejuif, Παρίσι, 1990) και σε πολλές άλλες ομαδικές εκθέσεις και διεθνείς διοργανώσεις, σε Ελλάδα, Γαλλία, Ιταλία, Γερμανία, Η.Π.Α., κ.α.