Πανιάρας Κώστας (1934 - 2014)

Γεννήθηκε το 1934 στο Κιάτο Κορινθίας. Μετά τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής με το Θεόδωρο Λεκό (Ερρίκο), φοίτησε στην ΑΣΚΤ της Αθήνας με το Γιάννη Μόραλη ενώ παράλληλα παρακολουθούσε μαθήματα κοντά στην Ελένη Ζογγολοπούλου. Το 1956 παρουσίασε την πρώτη του ατομική έκθεση στην Αθήνα (γκαλερί Πέην) και έφυγε για το Παρίσι, όπου μαθήτευσε στα εργαστήρια του Andre Lhote (ζωγραφική), του Gino Severini (ψηφιδωτό και νωπογραφία) και στην Ecole des Beaux Arts (λιθογραφία).
Στο Παρίσι έμεινε μέχρι το 1975, με ενδιάμεσες διαμονές στις Η.Π.Α., την Περσία και την Άπω Ανατολή. Σε αυτό το διάστημα το έργο του εξελίχτηκε, αφομοιώνοντας στοιχεία από τη διεθνή σύγχρονη τέχνη. Στη ζωγραφική του υιοθέτησε από νωρίς μια χειρονομιακή γραφή και ερεύνησε τις σχέσεις που συνδέουν τη φόρμα με το φόντο, τονίζοντας ιδιαίτερα το ρόλο του χρώματος. Το χρώμα, εξάλλου, πρωταγωνιστεί σε όλες σχεδόν τις φάσεις της δουλειάς του, είτε σε εκρηκτικές μονοχρωμίες είτε σε απροσδόκητους συνδυασμούς που αναδεικνύουν το δυναμικό χαρακτήρα των συνθέσεων.
Βαθμιαία άρχισε να δοκιμάζει τη χρήση του χρώματος σε τρισδιάστατα έργα, γλυπτά ή κατασκευές. Αυτή η στροφή, που καθόρισε τη μετέπειτα πορεία του έργου του, είναι ιδιαίτερα εμφανής από τη δεκαετία του 1980, μετά τη μόνιμη εγκατάστασή του στην Ελλάδα. Στις πιο χαρακτηριστικές πλευρές της ώριμης δουλειάς του κυριαρχούν οι ανάγλυφες κυματιστές επιφάνειες από πτυχωτό βινύλιο, τα επιζωγραφισμένα γλυπτά που ανατρέπουν την παραδοσιακή ανάγνωση της κλασικής αρχαιότητας, οι εγκαταστάσεις από διάφορα υλικά που επεμβαίνουν στη διαμόρφωση του χώρου και η εκτεταμένη χρήση των καθαρών χρωμάτων.
Η βαθύτερη προσωπική του σχέση με το ελληνικό τοπίο, ιδιαίτερα εμφανής στο ζωγραφικό του έργο, δεν εκφράζεται περιγραφικά, αλλά εκδηλώνεται έμμεσα, με τη ρευστή κινητικότητα της πινελιάς, τις ατμοσφαιρικές διαφάνειες και τη φορτισμένη χρωματικότητα.
Παρουσίασε έργα του - ζωγραφικά, γλυπτά, κατασκευές και εγκαταστάσεις - σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Από το 1961 μέχρι το 1983 συνεργαζόταν με την Alexander Iolas Gallery της Νέας Υόρκης. Αναδρομικές παρουσιάσεις του έργου του έχουν οργανωθεί το 1984 στην Πινακοθήκη Πιερίδη και το 2007 στο Μουσείο Μπενάκη, με τίτλο Τοπία και Ουτοπία.
Πέθανε στην Αθήνα το 2014.