Ζαχαροπούλου Κατερίνα (1958)

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1958. Σπούδασε ζωγραφική στο Καλλιτεχνικό Εργαστήρι Πειραματικής Έρευνας στην Αθήνα (1982-1987). Από το 1990 ως το 1994 παρακολούθησε παιδαγωγικά σεμινάρια για τη σύγχρονη τέχνη στο Centre Georges Pompidou, στο Παρίσι. Η πρώτη της ατομική έκθεση, με ζωγραφικά έργα, πραγματοποιήθηκε το 1988 στην Αθήνα (Εποχές). Στις πρώτες της εμφανίσεις, υπογράφει τα έργα της ως Καίτη Φράγκου. Το 1997-98 έλαβε υποτροφίες από την Αμερικανική Πρεσβεία, την Ελληνοαμερικανική Ένωση και το Chicago Artists International Program, και εργάστηκε στο Σικάγο (Chicago Cultural Center), όπου παρουσίασε το έργο της και οργάνωσε εκπαιδευτικά προγράμματα.
Το εικαστικό της έργο περιλαμβάνει κυρίως κατασκευές, εγκαταστάσεις, φωτογραφία και βίντεο. Διερευνά τη σημασία της μνήμης και της υποκειμενικότητας στην τέχνη, αλλά και την ιδιαίτερη σχέση του δημιουργού με το έργο του, σε συνάρτηση με τους εκάστοτε θεσμούς, με την ιστορία της τέχνης και τη θέση της γυναίκας μέσα στην κοινωνική πραγματικότητα. Από τα χαρακτηριστικά μοτίβα της δουλειάς της είναι οι ‘εγκιβωτισμοί’ που παραπέμπουν σε κλειστά πλαίσια σαν κουτιά ή σπίτια, με εμφανή θεατρικά στοιχεία και αναφορές σε διαχρονικά στερεότυπα.
Παράλληλα με το εικαστικό της έργο, διέπρεψε ως δημοσιογράφος και παρουσιάστρια τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών εκπομπών για τη σύγχρονη τέχνη από το 1993. Συνεργάστηκε με δημόσια και ιδιωτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης σε εκπομπές εικαστικού περιεχομένου. Από το 2003 επιμελείται και παρουσιάζει την εκπομπή Η Εποχή των Εικόνων για την Ελληνική Κρατική Τηλεόραση με προσκεκλημένους σημαντικούς έλληνες και ξένους καλλιτέχνες και προσωπικότητες της τέχνης. Αρθρογραφεί στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο, έχει διδάξει σε ιδιωτικές σχολές, και αναπτύσσει πλούσια δραστηριότητα σε θέματα που αφορούν στην εκπαίδευση και τη σύγχρονη τέχνη, με τακτική οργάνωση εργαστηρίων σε μουσεία και εκπαιδευτικά ιδρύματα (Εθνική Πινακοθήκη, ΕΜΣΤ, Μουσείο Μπενάκη, κ.ά.). Έχει βραβευθεί από το Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού για την προσφορά της στη διάδοση της ελληνικής δημιουργίας στις Η.Π.Α.
Επιμελήθηκε εκπαιδευτικά βιβλία και CD ROM (Παιχνίδι με την τέχνη, Ο σταθμός της τέχνης, εκδόσεις Καστανιώτη, 1997 και 1998). Το βιβλίο της Για τα πράγματα που λείπουν, με απομαγνητοφωνημένες συζητήσεις από την εκπομπές της, κυκλοφόρησε το 2010 από (εκδόσεις Άγρα).
Έχει παρουσιάσει το έργο της σε 10 ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε αρκετές ομαδικές σε Ελλάδα και εξωτερικό. Από το 2000 συνεργάζεται με την γκαλερί Bernier-Eliades (Αθήνα). Η τελευταία της έκθεση-εγκατάσταση Ρωτώντας (2014, ΙΣΕΤ) με φωνητικά αποσπάσματα από τις εκπομπές της, αφορά στη διαχείριση των αρχείων τέχνης και τη σημασία τους.