Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1939. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ξεκίνησε τη δημοσιογραφική της δραστηριότητα γράφοντας στην Επιθεώρηση Τέχνης και στη Δημοκρατική Αλλαγή, πριν από τη δικτατορία του 1967. Από το 1967 ως το 1969 σπούδασε ιστορία της τέχνης στο Παρίσι (Ecole Pratique des Hautes Etudes) με καθηγητές τους Pierre Francastel και Jean Cassou. Παρακολούθησε επίσης σεμινάρια Σημειολογίας με τους Roland Barthes και A. J. Greimas, μελετώντας το θέμα «Κοινωνιολογική προσέγγιση της Ελληνικής τέχνης 1960 -1970».
Ήταν υπεύθυνη για τα καλλιτεχνικά θέματα στην εφημερίδα Καθημερινή (1974-1981) και κριτικός τέχνης στην Ελευθεροτυπία (1981-1986). Το 1984 ανέλαβε την καλλιτεχνική επιμέλεια και παρουσίαση της τηλεοπτικής σειράς Ζωντανό Μουσείο και την εβδομαδιαία ραδιοφωνική εκπομπή Σε Δεύτερο Πρόσωπο.
Εκτός από τα κριτικά σημειώματα και τις εκπομπές της, παρουσίασε καλλιτεχνικά θέματα δίνοντας διαλέξεις σε διάφορα πολιτιστικά κέντρα, συμμετείχε σε συνέδρια, επιμελήθηκε εκδόσεις τέχνης και οργάνωσε θεματικές εκθέσεις σύγχρονης ελληνικής τέχνης σε μουσεία και γκαλερί, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Υπήρξε μέλος της ΕΣΗΕΑ και της διεθνούς ΑΙCA, Γενική Γραμματέας του ελληνικού τμήματος της ΑΙCA, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ευρωπαικού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών και μέλος της Επιτροπής Πολιτιστικών Υποθέσεων του Δήμου Αθηναίων.
Το 2006, είκοσι χρόνια μετά τον πρόωρο θάνατό της (Αθήνα 1986), εκδόθηκε το λεύκωμα-αφιέρωμα Με μάτια που βλέπουν - Κριτικά κείμενα της Βεατρίκης Σπηλιάδη για την τέχνη (εκδόσεις Gema, επιμέλεια Λίνα Παπαϊωάννου – Σταμάτης Γκίκας).