Αυγέρος Γιώργος (1953 - 2022)

Γεννήθηκε στα Χανιά το 1953. Απέκτησε τις πρώτες του γνώσεις για την τέχνη στη Σχολή Σχεδιαστών Γ. Μαρκουλάκη, με δασκάλους τους ζωγράφους Β. Κελαϊδή και Α. Πετρουλάκη. Η δεκαετία του 1970 τον βρίσκει στην Αθήνα, στα εργαστήρια των Γ. Βογιατζή και Β. Κορκόβελου. Το 1981 μεταβαίνει στο Παρίσι για σπουδές, τις οποίες όμως εγκαταλείπει το 1982 και επιστρέφει στα Χανιά, όπου εγκαθίσταται μόνιμα.
Το διάστημα 1985-1992 ασχολείται με το κόσμημα, και το 1992 παρουσιάζει την πρώτη του ατομική έκθεση στην Γκαλερί Titanium, όπου εμφανίζονται και τα πρώτα του γλυπτά-κατασκευές από υλικά σύγχρονης τεχνολογίας. Το 1995 εκθέτει τους Ισορροπιστές (Γκαλερί Titanium), ανθρωπόμορφες κατασκευές από αντιστάσεις, πυκνωτές, βίδες, πηνία, καλώδια, τσιπάκια σε συνδυασμό με ξύλο, πλεξιγκλάς και ελάσματα, που επιδίδονται σε μια άσκηση ισορροπίας στο χώρο, όπου κίνηση και στατικότητα αντανακλούν μια διαρκή αναζήτηση επαναπροσδιορισμού και εξισορρόπησης. Στην επόμενη έκθεσή του (Γκαλερί Titanium, 1998) παρουσιάζει επτά ανθρώπινες φιγούρες σε φυσικό μέγεθος, κατασκευασμένες από βιομηχανικά υλικά, που πλαισιώνονται από κινούμενα παιχνίδια και 24 φιγούρες σε οξειδωμένη λαμαρίνα.
Κατά τη δεκαετία του 2000 αρχίζει να ασχολείται περισσότερο με τη ζωγραφική, χωρίς ωστόσο να εγκαταλείπει το τρισδιάστατο και κατασκευαστικό στοιχείο. Στις Εικόνες της πόλης (Γκαλερί Ζουμπουλάκη, 2002), κυριαρχούν μικρές ανθρώπινες φιγούρες, κόκκινες και μπλε, κατασκευασμένες από επίπεδο αλουμίνιο, με ελάχιστο όγκο. Στις πιο πρόσφατες εκθέσεις του, η θεματολογία στρέφεται προς το φυσικό τοπίο, ενώ επικρατούν τα επιτοίχια έργα από ανάγλυφο πλεξιγκλάς χρωματισμένο με σκόνες, καθώς και ζωγραφική με κάρβουνο ή χρώμα σε διαφάνειες, οι οποίες τοποθετούνται σε επάλληλη διάταξη, δημιουργώντας μια αίσθηση τρίτης διάστασης (Εικόνα και Ψευδαίσθηση, Γκαλερί Ζουμπουλάκη 2014).
Έχει πραγματοποιήσει περισσότερες από δέκα ατομικές εκθέσεις σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας, ενώ έχει συμμετάσχει σε δεκάδες ομαδικές εκθέσεις: Οδός Πειραιώς-Μεταμορφώσεις ενός βιομηχανικού τοπίου (Εργοστάσιο ΒΙΣ, 1998), Ολυμπιακό Πνεύμα και Σύγχρονη Ελληνική Τέχνη (Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, 2003), Ιστορίες τοπίου. Από την παράδοση στην αειφορία, (Ρωμαϊκό Λουτρό Πλάκας, Αθήνα και Βασιλική Αγίου Μάρκου, Ηράκλειο, 2009), Από το Δώρο στο Αντίδωρο (Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Ελαιουργείον, Χανιά 2012) κ.α.